بیل باورمن نوآور اصلی نایک + تاریخچه گمشده نایک

بیل باورمن نوآور اصلی نایک

در اواخر دهه ۱۹۵۰، بیل باورمن، مربی با تجربه دو و میدانی، از کفش‌ های اسپایک موجود که از چرم سنگین و فلز ساخته می‌ شدند، ناراضی بود. این موضوع باعث شد او به کاهش وزن کفش‌ ها وسواس پیدا کند تا دوندگان بتوانند رکورد های خود را بهبود بخشند. جستجوی او در نهایت تعریف جدیدی از کفش‌ های ورزشی ارائه داد.

پیشینه و دستاورد های اولیه

پیش از این دستاورد، اشتیاق و کنجکاوی خستگی‌ ناپذیر باورمن به مجموعه‌ ای از موفقیت‌ های متنوع منجر شد: او که در سال ۱۹۱۱ در پورتلند، اورگن متولد شد، در دانشگاه اورگن به‌عنوان دانشجو-ورزشکار درخشید و بعد ها به‌ عنوان مربی فوتبال و دو و میدانی دبیرستان شهرت یافت. باورمن در جنگ جهانی دوم شرکت کرد و به‌ عنوان قهرمان جنگ به خانه بازگشت. در سال ۱۹۴۸، او به دانشگاه اورگن بازگشت و طی ۲۴ سال خدمت خود، تیم دانشگاه را به چهار عنوان قهرمانی دو و میدانی NCAA هدایت کرد و ۱۶ دونده با رکورد زیر چهار دقیقه را تربیت کرد. او همچنین در دهه ۱۹۶۰ دویدن آهسته را به جامعه یوجین معرفی کرد و به پدیده‌ ای ملی تبدیل شد. در سال ۱۹۷۲، او به‌ عنوان مربی تیم دو و میدانی المپیک آمریکا فعالیت کرد. در زیر یک نقل قول معروف از بیل باورمن را خواهیم خواند.

“A shoe must be three things, it must be light, comfortable and it’s got to go the distance.” یک کفش باید سه ویژگی داشته باشد: سبک باشد، راحت باشد و دوام داشته باشد.

بیل باورمن هم بنیانگذار نایک

همکاری با فیل نایت و تأسیس نایک

باورمن نه تنها مربی و دوست، بلکه مشاوری برای فیل نایت بود که در سال ۱۹۶۴ با او شرکت بلو ریبون اسپورتس، پیش‌ زمینه‌ ای برای نایک، را تأسیس کرد. اعتماد و مشاوره او به موفقیت مدل اولیه کسب‌ و کار شرکت که واردات و فروش کفش‌ های دویدن ساخت ژاپن بود، کمک کرد.

بیل باورمن و فیل نایت در اورگن

بیل باورمن و فیل نایت در اورگن

نوآوری در طراحی کفش

باورمن در دهه ۱۹۵۰ با ارسال پیشنهادات به شرکت‌ های کفش برای بهبود کفش‌ های دویدن، پروژه‌ های خود را آغاز کرد، اما پیشنهادات او مورد پذیرش قرار نگرفت. او با کمک یک کفاش محلی، یاد گرفت کفش بسازد و با تجزیه و تحلیل ساختار کفش‌ های موجود و آزمایش مواد مختلف، نمونه‌ هایی با ویژگی‌ های منحصر‌ به‌ فرد طراحی کرد. فیل نایت اولین کسی بود که کفش‌ های دست‌ ساز باورمن را امتحان کرد. اما این کفش‌ ها خیلی زود توسط هم‌ تیمی‌ اش، اوتیس دیویس تصاحب شد. دیویس با همین کفش‌ ها در المپیک ۱۹۶۰ مدال طلا کسب کرد.

همکاری با اونیتسوکا

در سال ۱۹۶۴، همکاری با شرکت ژاپنی اونیتسوکا به باورمن فرصتی برای ارائه طرح‌ های خود داد. او در المپیک ۱۹۶۴ توکیو با بنیان‌ گذار و مدیر عامل این شرکت دیدار کرد و فرآیند تولید کفش‌ های ورزشی ژاپنی را بررسی کرد.

“He thought running shoes could be better. He challenged accepted notions of traction, cushioning, biomechanics and even of anatomy itself.” او باور داشت که کفش‌های دو می‌توانند بهتر باشند. او مفاهیم پذیرفته‌شده‌ای مانند کشش، ضربه‌گیری، بیومکانیک و حتی آناتومی را به چالش کشید.

جف جانسون، اولین کارمند تمام‌ وقت نایک

تولد مدل کورتز

اولین پیشرفت باورمن در طراحی کفش‌ های تایگر، بهار 1965 و به طور غیر مستقیم نتیجه یک مسابقه دو و میدانی بود. در این مسابقه، کنی مور، دونده مسافت‌ های طولانی دانشگاه اورگان و قهرمان آینده المپیک در دوی ماراتن، در مسابقه 880 متر به حاشیه رفت و وارد مسیر هم تیمی‌ اش شد. این حرکت اشتباه باعث ایجاد بریدگی عمیقی از سوی میخ کفش روی بیرون پایش شد. این آسیب به یک شکستگی استرس و یکی از مهم‌ ترین اختراعات باورمن منجر شد.

در اوایل دوره نقاهت مور، او با کفش‌ های Onitsuka Tiger TG-22 که یک کفش پرش ارتفاع بود، تمرین می‌ کرد؛ کفشی که شرکت بلو ریبون اسپرتس اشتباهی به عنوان کفش دویدن فروخته بود. وقتی تصویر رادیولوژی مور نشان داد که استخوان سوم متاتارسال او شکسته است، باورمن از او خواست که کفش‌ هایش را بیاورد و بلافاصله آنها را پاره کرد. این کفش‌ ها دارای فوم نرم در پاشنه و جلوی پا بودند اما هیچ پشتیبانی قوس نداشتند. باورمن گفت: «اگر بخواهید کفشی بسازید که متاتارسال‌ها را تا زمانی که بشکنند خم کند، نمی‌ توانستید کاری بهتر از این انجام دهید. علاوه بر این، لاستیک زیره بیرونی مثل نان ذرت فرسوده می‌ شود.»

نایک کورتز

نایک کورتز

برای اصلاح کفش TG-22، باورمن کفشی برای دویدن ساخت که کفی نرم و فومی، لاستیک فومی نرم در جلوی پا و بالای پاشنه، لاستیک فومی سخت در وسط پاشنه و یک زیره لاستیکی محکم داشت. در ژوئن 1965، او دستورالعمل‌ ها و نمونه‌ های کفش را به اونیتسوکا ارسال کرد. یک ماه بعد، موریموتو پاسخ داد و تایید کرد که او در حال تولید یک کفش تمرینی با مشخصات داده شده است. اما اونیتسوکا «نظری در مورد لاستیک فومی وارد شده در پاشنه داشت». با وجود این اعتراضات، باورمن به تأکید بر قرار دادن لاستیک فومی در پاشنه ادامه داد و گفت که این کار به رفع مشکلات تاندون آشیل کمک خواهد کرد. آن تابستان، مور از شکستگی استرس خود بهبود یافت و بیش از 1000 مایل با آخرین خلقیات باورمن دوید. پروتوتایپ‌ های اولیه اونیتسوکا (Onitsuka ) شامل دو پد جداگانه در پاشنه و توپ پا بودند و پاشنه باریکی داشتند. این ویژگی در نهایت به کفی میانه تمام‌ طول تبدیل شد که باورمن ابتدا طراحی کرده بود، ویژگی‌ ای که در نهایت به نقطه فروش اصلی کفش تبدیل شد.

در نتیجه، اونیتسوکا کفش Tiger Cortez طراحی شده توسط باورمن را معرفی کرد، که یک کاتالوگ ابتدایی در 1967 آن را به این شکل توضیح داد: «برای طراحی بهترین کفش دویدن طولانی‌ مدت در جهان. کفی میانه فومی نرم از پاشنه و توپ پا شوک جاده را جذب می‌ کند؛ زیره لاستیکی با چگالی بالا برای استفاده بیشتر از کفش.» مصرف‌ کنندگان این کفش را دوست داشتند. کورتز اولین کفش ثابت و راحت برای جاده‌ ها بود. این کفش ظاهری شیک داشت و به عنوان دویدن به عنوان یک سرگرمی آمریکایی، که توسط باورمن و کتاب 1967 او با نام «دویدن» ترویج شده بود، محبوب شد. وقتی نایت و باورمن واردات و توزیع کفش‌ های دویدن از طریق بلو ریبون اسپرتس ( Blue Ribbon Sports ) را متوقف کردند و نایک را به عنوان طراح و سازنده کفش‌ های ورزشی راه‌ اندازی کردند، طراحی کورتز به برند جدید منتقل شد. همچنین این کفش به باورمن یک حق اختراع برای کفی میانه مداوم و راحت داد. در جولای 1973، مجله Runner’s World کفش نایک کورتز را «محبوب‌ ترین کفش تمرینی دویدن طولانی‌ مدت در ایالات متحده» نامید.

اختراع زیره وافل

کورتز، اما، تنها یکی از اختراعات مشهور بیل باورمن بود که شامل هشت ثبت اختراع مختلف می‌ شد؛ از جمله کفش‌ هایی با کفی خارجی تقویت‌ شده، بهبود محل قرار گیری میخ‌ ها و صفحه میخی دارای ضربه‌ گیر. این تنها اولین موفقیت او در تلاش مداومش برای طراحی سبک‌ ترین کفش دویدن ممکن بود.

باورمن سپس تلاش کرد کفشی طراحی کند که در سطوح مختلف کشش عالی داشته باشد، بدون نیاز به میخ‌ های فلزی. راه‌ حل این چالش در سال 1970 طی صبحانه به ذهن او رسید، هنگامی که به فرو رفتگی‌ های نگه‌ دارنده شربت در وافل بشقاب خود نگاه می‌ کرد. او فکر کرد: «اگر الگو را معکوس کنیم و ماده‌ ای با برآمدگی‌ های شطرنجی ایجاد کنیم، چه می‌ شود؟» سپس دستگاه وافل‌ساز خانواده را برداشت و به جای خمیر وافل از اورتان ذوب‌ شده استفاده کرد. متأسفانه، باورمن ابتدا فراموش کرد دستگاه را با ماده ضد چسب روغن‌ کاری کند و دستگاه قفل شد. با وجود این شکست اولیه، او تسلیم نشد و ماده‌ ای انعطاف‌ پذیر، سبک و فنری با الگویی برجسته و شبکه‌ ای برای کشش بهتر طراحی کرد.

زیره وافلی نایک

زیره وافلی نایک

تیم «بلو ریبون اسپرتس» تلاش کرد تا کفی وافل را در آزمایش‌ های مقدماتی المپیک 1972 آمریکا در یوجین معرفی کند. آن‌ ها رویه‌ های نایلونی را از ژاپن سفارش دادند و با کف‌ های وافل‌ دار که به صورت دستی از ورقه‌ های لاستیکی تولیدی یوجین بریده شده بودند، ترکیب کردند. جف هالیستر، یکی از کارکنان اولیه بلو ریبون اسپرتس، قطعات را به هم چسباند و کفش‌ هایی برای تعداد معدودی از شرکت‌ کنندگان در آزمایش‌ ها ساخت تا در تمرینات یا میدان اصلی «هیوارد فیلد» بپوشند.

این کفش‌ های دست‌ ساز به دلیل اثر متمایزی که روی زمین ایجاد می‌ کردند و شبیه به ردپای فضانوردان آمریکایی در مأموریت‌ های تاریخی آپولو بود، «کفش ماه» نامیده شدند. اولین نمونه‌ ها کمی ابتدایی بودند، اما دوندگان از حس و کشش کف وافل خوششان آمد و خبر این اختراع به سرعت پخش شد. باورمن این مفهوم را بیشتر توسعه داد و در سال 1974 کفش افسانه‌ای «وافل ترینر» را طراحی کرد.

میراث نوآوری

باورمن با ثبت هشت پتنت، از جمله کفش‌ های با زیره وافل و نوآوری‌ هایی در طراحی پاشنه و زیره میانی، تأثیر عمیقی بر دنیای کفش‌ های ورزشی گذاشت. این نوآوری‌ ها همچنان در محصولات نایک، مانند نایک فری و نایک فلای‌ نیت، دیده می‌ شوند و میراث او همچنان الهام‌ بخش فرهنگ نوآوری نایک است.

به لیست دلخواه اضافه شداز لیست دلخواه حذف شد 18
Original price was: ۳,۱۸۹,۰۰۰ تومان.Current price is: ۲,۳۰۰,۰۰۰ تومان.
28%
به لیست دلخواه اضافه شداز لیست دلخواه حذف شد 14
۲,۰۹۷,۰۰۰ تومان۲,۳۹۲,۰۰۰ تومان
34%
به لیست دلخواه اضافه شداز لیست دلخواه حذف شد 4
Original price was: ۳,۲۶۹,۰۰۰ تومان.Current price is: ۲,۲۷۰,۰۰۰ تومان.
31%
به لیست دلخواه اضافه شداز لیست دلخواه حذف شد 5
Original price was: ۳,۲۶۹,۰۰۰ تومان.Current price is: ۲,۸۷۰,۰۰۰ تومان.
12%

برچسب مطلب :

فروشگاه اینترنتی جمبو اسپرت
Logo
سبد خرید